نحوه چسباندن قطعات مدل های پرینت شده بهم دیگر
پرینت سه بعدی یکی از فناوری های نوین است که انقلابی در صنعت تولید ایجاد کرده است. این فناوری به افراد و صنایع امکان می‌دهد تا انواع قطعات و محصولات را به‌صورت سفارشی و با دقت بالا تولید کنند. یکی از نکات جالب در مورد پرینت سه بعدی این است که بسیاری از مدل‌ها به صورت چند تکه طراحی و پرینت می‌شوند. در این مقاله به دلایل پشت این انتخاب و روش های متداول برای اتصال قطعات پرینت شده به یکدیگر می پردازیم.
دلایل طراحی و پرینت مدل ها به صورت چند تکه
محدودیت های اندازه پرینتر سه بعدی
یکی از دلایل اصلی این که مدل ها به صورت چند تکه پرینت گرفته می شوند این است که اندازه بستر (صفحه ساخت) پرینتر سه بعدی ها محدود است. و یرخی از پرینتر ها اندازه بزرگ تر و برخی کوچک تر هستند. و بسیاری از مدل‌ها از ابعاد پرینتر بزرگ تر هستند، بنابراین طراحی مدل به صورت چند قطعه کوچک تر انجام می شود و سپس پرینت گرفته می شوند تا به راحتی و بدون محدودیت پرینت انجام شود.
صرفه‌جویی در زمان و مواد
پرینت یک مدل بزرگ به صورت یکپارچه زمان بیشتری برای پرینت می برد و مصرف مواد را افزایش دهد. برای حل این موضوع تقسیم مدل به قطعات کوچک‌تر باعث کاهش زمان پرینت می شود. علاوه بر کاهش زمان پرینت ، کوچک کردن مدل ها به قطعات کوچک باعث می شود که شست و شو مدل هم سریع تر و راحت تر انجام شود.
دقت و جزئیات بیشتر
گاهی اوقات برخی از بخش‌های مدل نیاز به دقت و جزئیات بیشتری دارند. چاپ این بخش‌ها به‌صورت جداگانه و با تمرکز بیشتر روی تنظیمات چاپگر می‌تواند کیفیت نهایی را بهبود می دهد.
روش‌های اتصال قطعات پرینت شده
چسب های صنعتی یا سوپرچسب‌ها
یکی از رایج‌ترین روش های اتصال قطعات پرینت شده استفاده از چسب های صنعتی یا سوپرچسب است. این روش به‌ویژه برای اتصال قطعات کوچک یا نازک مناسب است.
پیچ و مهره‌ها
برای قطعات بزرگ تر یا بخش‌هایی که نیاز به استحکام بیشتری دارند ، می‌توان از پیچ و مهره استفاده کرد. این روش مخصوصاً برای مدل‌های مکانیکی یا قطعاتی که باید قابل جداسازی باشند، کاربرد دارد.
اتصال با دوپین ها و یا مگنت ها
پین‌ها یا دوپین‌های فلزی یا پلاستیکی نیز یک روش مرسوم برای اتصال دقیق قطعات است. در این روش، سوراخ‌هایی بر روی هر دو قطعه ایجاد می‌شود و سپس پین‌ها در این سوراخ‌ها قرار می‌گیرند تا دو قطعه به‌طور دقیق به هم متصل شوند.
استفاده از جوش پلاستیکی و یا رزین پرینتر سه بعدی
در برخی موارد، می‌توان قطعات پرینت‌شده را با استفاده از گرما به هم جوش داد. این روش به‌ویژه برای موادی مانند PLA و ABS که به‌خوبی با حرارت نرم می‌شوند، مناسب است.و یا برای قطعات رزینی می توان از خود رزین پرینتر سه بعدی عم استفاده کرد و با نور uv آن را خشک و محکم کرد.
اتصال با استفاده از فیلامنت اضافی
در برخی مواقع، می‌توان از همان فیلامنت پرینت شده برای اتصال قطعات استفاده کرد. با ذوب کردن قسمتی از فیلامنت و استفاده از آن به عنوان یک چسب قوی، قطعات را می‌توان به هم وصل کرد.
نتیجه گیری
پرینت سه بعدی مدل به چندین تکه در بسیاری از مواقع، انتخابی استراتژیک است که به بهینه‌سازی فرآیند تولید و بهبود کیفیت نهایی مدل‌ها کمک می‌کند. انتخاب روش مناسب برای اتصال قطعات بسته به نوع مواد، کاربرد مدل و نیازهای خاص کاربر متفاوت است. با توجه به این عوامل، شما می‌توانید از چسب، پیچ، پین، یا حتی روش‌های مکانیکی برای به دست آوردن بهترین نتیجه استفاده کنید.
